De Kosovo Killing Fields

De zwaar verminkte lichamen van een Servische familie, de sadistische signatuur van het UCK. Deze Albanese terreurorganisatie, die zich sedert vele jaren schuldig maakt aan het vermoorden van burgers, puur uit jihadisme of ... om hun organen, heeft zich tegenwoordig genesteld in de beleidsorganen van het dwergstaatje Kosovo.



Sinds de Albanese meerderheid in de Servische provincie Kosovo-Metohija op 17 februari jl. eenzijdig de onafhankelijkheid ten overstaan van Servië uitriep, zijn tot op heden amper 38 van de 192 leden van de Verenigde Naties tot erkenning overgegaan van het opstandige staatje. Na ruim twee maanden lobbyen en propaganda spuien is dat een ontgoochelend resultaat, wetende dat de VS al hun gewicht in de schaal hebben geworpen om deze sodomisering van het internationaal recht door ons aller reet te rammen.



De terughoudendheid van de onwillige landen is er om diverse redenen. De islamitische regionen enerzijds zijn achterdochtig omdat de VS achter de Albanese afscheuring zitten en zien het zoveelste "joods complot". Samen met tal van andere landen zijn ze ook nog eens beducht voor het boemerangeffect van dit separatistisch precedent. De territoriale disputen wereldwijd zijn inderdaad niet te overzien.



Gelukkig zijn er ook landen die een erkenning van Kosovo op de lange baan schuiven omdat ze weet hebben van de maffiose praktijken van de Albanese clans aldaar. Zij hebben geen hoge pet op van de nieuwe "Royalty van Kosova", met name premier Hashim Thaqi en (ex-premier) Ramush Haradinaj. Laatstgenoemde werd op 3 april van dit jaar in Den Haag vrijgesproken van oorlogsmisdaden, niet omdat hij niet schuldig zou zijn aan het organiseren van de verkrachting en moord op duizenden Serviërs en Roma, maar omdat in de aanloop naar het proces alle negen getuigen werden vermoord zodat de aanklacht niet langer kon worden hard gemaakt. Democratie à la Kosova, we hebben er het laatste niet van gezien.



De leiders van het UCK (KLA), die hun uniformen hebben geruild voor maatpakken van Armani en Versace, hebben de eerste maffia-staat in onze geschiedenis in het leven geroepen en organiseren hun trafieken in drugs, organen, vrouwen en wapens onder de neus van de NATO, de VN, de NGO’s en andere Westerse waarnemers. Hun tentakels reiken tot in alle uithoeken van het Westen en op hun payroll staat menige Westerse beleidsvoerder...



Kosovo is nu een brug tussen het "Wilde Oosten", waar de opiumproductie piekt en wapens en vrouwen zo voor het rapen liggen, en ... Eurabia. Kosovo heeft de potentie uit te groeien tot de grootste overheidsgestuurde criminele organisatie die de wereld ooit heeft gezien. En die wereld laat begaan. Maar benevens de criminele component is er in Kosovo ook een “islam op het oorlogspad”, iets wat volledig onderbelicht blijft in Westerse media...

De Kosovaren komen openlijk uit voor hun goede relaties en nauwe banden met Saudische geldschieters, met extremisten van de Muslim Brotherhood en jihadi-warriors van Al Qaeda. De neerslag van dit salafistisch verbond zijn de 400 nieuwe moskeeën die het laatste decennium zijn gebouwd in Kosovo, terwijl tussendoor nog een honderdtal kerken en kloosters werd geplunderd en afgebrand, notabene onder toeziend oog van UNMIK en KFOR, de "vredesmacht" van de Verenigde Naties.



Voor een figuur als Osama Bin Laden is er tegenwoordig geen betere plek dan Kosovo om zijn grote verdwijntruc te doen. Feit is dat het islamo-fascisme dank zij het UCK en de Westerse inmenging op de Balkan nu een stevige poot aan de grond heeft in Zuidoost-Europa. Het zal ons op een dag nog zuur opbreken.



De grootste leugen is dat de internationale gemeenschap claimde te moeten tussenkomen in Kosovo om een genocide te stoppen, terwijl ze precies door die inmenging een genocide heeft vergemakkelijkt en aangemoedigd, weliswaar niet op de Albanese maar op de Servische gemeenschap. Er is op grote schaal onthoofd, gemutileerd, gefolterd, verkracht, geroofd en platgebrand onder de ogen van militairen en civiel personeel van de VS, EU, VN, Nato en Osce, respectabele naties en organisaties met bloed aan de winkel.



Door partij te kiezen maakte het Westen zichzelf wijs dat het de goodwill van de islamitische wereld zou verwerven als het meehielp een kleine orthodox-christelijke gemeenschap op te offeren ten voordele van de islamitische Albanezen. Vandaag lachen de islamo-fascisten in het vuistje, ervan uitgaand dat de ethnische zuivering en genocide op de Serviërs weer een stap voorwaarts is richting volledige islamisering van het Europees continent.



Is men dan echt zo naïef in het Westen? Met welk motief zijn de Amerikanen betrokken in die Balkan-disputen? Het antwoord is kort en voorspelbaar: macht. Enerzijds wilden de VS al langer een basis op de Balkan om Rusland voor altijd de pas af te snijden. Camp Bond­­steel is intussen de grootste legerbasis ooit op vreemd territorium, duidelijk geconstrueerd om er vele jaren te blijven. Anderzijds gebruiken de VS de islam als wapen, niet alleen om de Russen te bestrijden (herinner u Afghanistan, Chechnya), maar ook om Europa te verdelen en uit balans te brengen. Zie de VS-steun aan islamisten in Bosnia, Turkije, Kosovo, Albanië, de Presevo-vallei in Servië, Macedonië, Montenegro, Cyprus, Griekenland... Aan de top van een nieuwsoortig Romeins Imperium is er maar plaats voor één caesar.



Maar vanzelfsprekend werken ze ook een onvoltooide nazi-agenda af die een "Groot-Albanië” voorzag in de aars van Europa. Ter illustratie verwijs ik naar de nieuwe vlag van Kosovo. De zes witte sterren op blauwe achtergrond - slijmerig en misleidend - staan eigenlijk voor Albanië, Kosovo, Zuidoost-Montenegro, de Presevo-vallei (Zuid-Servië), West-Macedonia (FYR Macedonia) en Chameria (de Griekse regio Epirus). Kortom, Groot-Albanië. Een alternatief ontwerp toonde een vlag met verticaal zwart-wit-rood, de nazi-kleuren. Wie zich in de Balkan-geschiedenis verdiept, leest deze ontwikkeling als een flut­story uit Flair. Slachtoffer aan het eind van de rit is niet Kosovo of Servië, maar het hele Europese continent dat nu op grootschalige wijze wordt geinfiltreerd door vijandige horden uit het Midden-Oosten.



Op het pad naar de afscheiding van Kosovo was de systematisch verdraaide berichtgeving een belangrijk wapen: de misdaden van Albanezen werden graag aan Serviërs toegeschreven en buitenproportioneel uitvergroot in Westere media, met CNN en BBC World welwillend als gangmakers. Hoe groter de leugen, hoe groter de kans dat ze wordt geloofd. Een wijsheid van wijlen Joseph Goebbels, de propaganda-goeroe van de nazi's.



De Serviërs lieten zich bespelen als een Stradivari: het UCK pleegt moorddadige raids op afgelegen boerendorpjes, Servische politiecommando’s slaan hard terug en leveren zo de munitie om weer zelf afgeschoten te worden in de wereldpers. De Serbofobie nam bij momenten groteske proporties aan omdat de VS zijn mensen en bevriende media opdroeg geen enkel positief woord over de Serviërs te laten passeren: die moesten overal en altijd worden verketterd, de Skiptaere (Albanezen) waren immers the good guys. Het UCK kreeg zowat carte blanche, a license to kill. Misdaden jegens eigen volksgenoten door het UCK werden eerder regel dan uitzondering, want een “softer target”. Zolang de schuld maar in de schoenen van de Serviërs kon worden geschoven.



Die andere historische waarheid, die nu beetje bij beetje komt bovendrijven, vertelt ons dat de VN, de VS en de EU passief en actief hebben meegewerkt aan de etnische zuivering van vele tienduizenden niet-islamieten in Kosovo. Het feit dat talloze moorden op Serviërs, Gorani, katholieke Albanezen en Roma in de Albanese gruwelkampen van onder andere Glodeni, Decani en Dakovica zo lang verborgen zijn gebleven, wijst ondubbelzinnig op bescherming van hogerhand, alsook op grootschalige corruptie.



De Fin Marti Ahtisaari, voormalige speciale afgezant voor Kosovo die het pad heeft geëffend voor de afscheuring van de Servische provincie, ontving 2 miljoen Euro voor bewezen diensten, overgemaakt via een Zwitserse bankrekening van... de Albanese maffia. Deze omkoping is goed gedocumenteerd en bewezen. In het Westen wordt het doodgezwegen, niets in de pers, geen vragen in geen parlement, ook de VN reageren niet op de aantijging.



Wat gedacht van het feit dat Bernard Kouchner, lid van Artsen zonder Grenzen, voormalig UNMIK-patron in Kosovo en huidig minister van Buitenlandse Betrekkingen van Frankrijk, volgens getuigenissen kennis had en bijgevolg onrechtstreeks betrokken was in een schokkende zaak van organenhandel. Deze affaire haalde enkele weken geleden de Westerse pers naar aanleiding van de verschijning van het boek “De Jacht” van Carla Del Ponte, oud-procureur van het Joegoslavië-tribunaal en tegenwoordig ambassadeur van Zwitserland in Argentinië. Del Ponte geraakte niet langer met haar geweten in het reine...



Frankrijk was samen met Zwitserland notabene één der eerste staten die de eenzijdige uitroeping van onafhankelijkheid door de Albanese separatisten in Pristina erkende en zijn nieuwe minister van buitenlandse zaken Bernard Kouchner was maandenlang één der meest fervente lobbyisten voor de KLA (UCK), terwijl hij al jaren wist van de moordpartijen en de organenhandel door dit zelfde UCK.



In de loop van 2001, zo schrijft Del Ponte in haar memoires, kwamen de ambtenaren van UNMIK (de VN-administratie in Kosovo) te weten dat in de zomer van 1999 driehonderd jonge Serviërs met vrachtwagens over de grens naar Noord-Albanië werden gevoerd. In de omgeving van de Albanese stad Burrell, in de dorpjes Kukes, Tripoje, Elbasan, Fljora en Drac waren kampen voorzien waar de weggevoerden werden vastgehouden, door dokters onderzocht en gekeurd, om vervolgens in een geïmproviseerde operatieruimte in een afgelegen huis bezuiden Burrell ontdaan te worden van hun organen. Harten, nieren en levers werden op bestelling via de luchthaven van Rinas in de buurt van de Albanese hoofdstad Tirana naar het Westen gevlogen en voor grof geld verhandeld in klinieken aldaar.



Volgens Servische bronnen ging het hier om menselijke organen ter waarde van 4 miljoen EUR. Niet alleen Serviërs ondergingen dit barbaarse lot, ook tal van prostituees die de heren guerillas van het UCK lieten overkomen uit de hele Balkan, stond dit lot te wachten als ze niet langer interessant meer waren voor henzelf en hun “vrienden”, de boys van UNMIK en KFOR.



Kennelijk speelde deze wreedheid zich niet alleen af in Albanië, onder het bevel van de vorige en huidige Albanese ministerpresidenten Sali Berisa en Fatos Nano, maar werden de meest geschikte slachtoffers ook naar legerbasissen in Italië en Duitsland overgebracht. Hallo?...

Getuigen verklaren dat ze niet wisten wat er nadien gebeurde, maar omdat later nooit nog iets van de weggevoerden is vernomen, laat zich raden dat de Albanese organenhandel vertakkingen had binnen de Navo en KFOR...


Met medeweten en dus medeplichtigheid ook van Bernard Kouchner, huidige minister van Buitenlandse Betrekkingen van Frankrijk die als voormalig VN-bestuurder van Kosovo onder directe invloed stond van Hashim Thaqi, Halim Omer Osmani en de voormalige premiers Agim Ceku en Ramush Haradinaj, de koningen van de “Kosovo Killing Fields”. Het zijn zware aantijgingen, omtrent bijzonder zware feiten, die om een urgent en onafhankelijk gerechtelijk onderzoek vragen.



Human Rights Watch uit New York is van oordeel dat Carla Del Ponte’s beschuldigingen genoeg onderbouwd zijn om zulk ernstig onderzoek te gelasten. Maar onderzoek naar deze misselijk makende onmenselijke wreedheden is in Albanië en Kosovo al eerder tegengewerkt door zowel de plaatselijke autoriteiten als door UNMIK (lees Bernard Kouchner), getuigt Carla Del Ponte, want het Westen wilde per se focussen op misdaden gepleegd door Serviërs. In Kosovo en Albanië, onder de hete adem van de maffia, valt er niet meteen iets te onderzoeken. Kosovo-justitieminister Nekibe Kelmendi wuift alle aantijgingen weg als zijnde “fabrikaties door Serviërs”. Welke reactie kunnen we anders verwachten van een bedenkelijk figuur, zelf betrokken bij criminaliteit die inzake barbarij niet onderdoet voor de excessen van kamparts Joseph Mengele in het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau?



De echte reden dat deze verschrikkingen nooit diepgaand zijn onderzocht, want meteen in de doofpot gestopt, is deze: indien deze barbarij eerder aan het licht zou zijn gekomen, konden de Albanezen hun onafhankelijkheid op de buik schrijven.



We kunnen hier tevens uit afleiden dat de islamitische militanten uit Albanië en Kosovo van groter belang zijn voor de VS en de EU dan de christelijke Serviërs. Het lijkt anderzijds ook onwaarschijnlijk dat Bush, Cheney, Rice, Solana en hun gevolg geen weet hadden van het bloedige verleden van de huidige premier Thaqi en zijn voorganger Haradinaj.



In naam van alle slachtoffers - er zijn alleen in Kosovo tweeduizend Serviërs spoorloos verdwenen - en in naam van gerechtigheid en menselijk fatsoen dient er hoogdringend een onderzoek te komen naar de Westerse afnemers van die menselijke organen uit Albanië. Dat de maffiosi vrijuit zullen gaan, hoeft immers niet te betekenen dat ook hun medeplichtigen alhier de dans mogen ontspringen.



Een vereniging opgericht door de families van ontvoerde Serviërs heeft alvast een klacht ingediend tegen voormalig VN-aanklager Del Ponte. Voorzitter Simo Spasic: «In 2004 vertelde Carla Del Ponte ons in Den Haag dat zij betrouwbare informatie had dat alle gekidnapte Serviërs in Kosovo waren vermoord. Zij verzweeg echter dat die informatie ook inhield dat bij vele slachtoffers vóór hun dood de organen waren verwijderd met het oog op ordinaire handel.



Del Ponte heeft de waarheid achtergehouden over zware criminele feiten en is dus onrechtstreeks medeplichtig aan deze misdaden. Zij zal tevens moeten uitleggen waarom er geen UCK-kopstukken werden aangeklaagd en berechtigd en waarom zij indertijd niets ondernam hoewel ze uit tal van bronnen goede informatie had ontvangen. Journalisten van Deutsche Welle, Sky News, de BBC enzovoort hadden haar duidelijk te kennen gegeven dat het UCK geregeld transporten organiseerde van in Kosovo ontvoerde Serviërs richting doodskampen in Albanië. Maar haar administratie besloot de zaak te laten rusten omdat een onderzoek in Albanië niet opportuun leek».



De “Kosovo Killing Fields” hebben hun geheimen nog lang niet prijs gegeven. De lijken zullen blijven opduiken tot de geschiedenis haar rechten heeft heroverd en de waarheid de leugen verdringt. Het Westen, dat indertijd de Duitsers confronteerde met het gezegde “Wir haben es nicht gewusst”, heeft zich nu zelf schuldig gemaakt aan etnische zuivering en genocide en tracht met alle propaganda-middelen die het ter beschikking heeft de schuld in de schoenen van de slachtoffers te schuiven. De waarheid laat zich niet muilkorven, zij die schuldig zijn zullen dat ergens in de toekomst duidelijk geweten hebben.



En waar blijft in dit ontluisterend verhaal onze eigenste “Onkreukbare Karel”? In Congo zien we minister De Gucht geducht oprijzen als er wat té hebberig in de vetpotten van het land wordt gegraaid, waar zouden die negertjes het toch hebben geleerd? Maar in de zaken die er écht toe doen, geeft hij niet thuis. In Kosovo staat nochtans de geloofwaardigheid en dus het voortbestaan van de vrije samenleving naar liberaal-democratisch model op het spel...

WORDT VERVOLGD!