Zestig Rozen voor Israël!

Er was een tijd dat ik een apologist, een pleitbezorger was van de Palestijnse kwestie. Halfweg de jaren zeventig was dat. Beïnvloed door hetgeen de media ons dagelijks over “het Midden-Oosten conflict” inlepelden, was mijn perceptie omtrent Israël er een van “blanke politiestaat naar Zuid-Afrikaans apartheidsmodel”. De joden of Israeli’s associeerde ik met de anonieme, verlichte heersers van deze wereld, de aanstichters ook van grote conflicten, de arrogante intriganten voor wie alleen het grote gewin geldt...



Van de Palestijnen geen slecht gedacht. Ik kwam eind jaren zeventig zelfs in het bezit van een Palestijnse hoofddoek, door een bevriend oorlogscorrespondent meegebracht uit Beiroet in de nadagen van de grote Libanese burgeroorlog. Een rood/wit geblokte “keffiyeh”. Ooit werd deze sjaal in verwrongen theedoekpatroon alleen gedragen door boeren die het land bewerkten, de mannen van het land. Daarom stond hij voor Arafat en zijn PLO-activisten, en nadien de hele Arabische wereld, symbool voor de strijd om een onafhankelijk land.

Mijn gevoel van solidariteit voor de Palestijnen bleef ongeschonden gedurende de tachtiger jaren, daar konden zelfs de vele terreurdaden en talloze onschuldige slachtoffers niets aan veranderen. Idealisme maakt bijziend, zoals liefde en religie een mens kunnen verblinden.

In de jaren negentig echter kwam de kentering. Bij het losbarsten van de oorlog in Bosnië ben ik mij beginnen verdiepen in “de islam” en bij uitbreiding het Midden-Oosten. Beetje bij beetje heb ik mijn perceptie over de Palestijns-Israelische kwestie toen bijgesteld tot er uiteindelijk van mijn solidariteit met de Arabische standpunten niets meer overbleef. Er restte mij alleen nog medelijden met de gewone stakkers die geprangd en gekweld tussen mythe en islam (Fatah en Hamas) een leven ‘lijden’ met het kwaliteitsgehalte van een straathond in Somalië.

Wat mij tot die U-turn heeft gebracht? Een opeenstapeling van ontnuchterende feiten. Om te beginnen was er de constatering dat het in deze kwestie helemaal niet om territorium gaat - zoals de vrije wereld verkeerdelijk denkt - maar om ingebakken “Judenhass” of redeloos anti-semitisme, nergens op gebaseerd dan op overgeleverde theehuisfabulaties (Joden gebruiken het bloed van moslim- en christenkinderen om hun Passover matzos te bakken, Yahoodi controleren en manipuleren de media wereldwijd etc.). Haat die dagelijks wordt aangewakkerd door een stroom aan propaganda en haatproza in Arabische media en vooral door die van vitriool druipende verzen en expliciete oproepen tot het afslachten van joden in zowel de koran als de hadiths. De zelfverklaarde profeet Mohamed was een jodenhater pur sang en daar heeft de wereld vandaag de dag nog altijd last van.

Vervolgens kwam het ontnuchterend besef dat “Palestina” een mythe, een fabricatie is. Volgens het officiële discours in het Westen vechten de zogenaamde Palestijnen tegen de Israelische bezetter van hun thuisland Palestina. Maar de waarheid is dat er in de hele geschiedenis nooit een Palestijnse identiteit heeft bestaan. Geen Palestijnse natie, geen Palestijnse staatsburgers, geen Palestijnse cultuur of taal, niets van dat alles.

Toen de joden na afloop van de Tweede Wereldoorlog om begrijpelijke redenen streefden naar een eigen thuishaven, en vandaag tot op de dag precies zestig jaar geleden hun droom in vervulling zagen gaan, zijn in een tegenreactie de artificiële entiteit Palestina en het zogenaamde Palestijnse volk geschapen. Niet door Allah, maar door de Arabieren, op aangeven van hun “souffleurs” in het Westen, de Britten op kop. Die zogenaamde Palestijnen toen waren eigenlijk gewone Arabieren die in helemaal niets verschilden met volksgenoten in Egypte, Syrië, Libanon, Irak, Jordanië...

Met het oog op een eigen veilige thuishaven palmden de Joden dus de uitgestrekte woestijn- en moerasgebieden in van Samaria, Judea en Gaza, niet ten nadele van Palestijnen maar van moslims uit Jordanië en Egypte. Jerusalem was ook nooit de hoofdstad van een ander land dan Israël.

De Palestijnse kwestie is bij nader inzien een lange termijn-strategie om de Joodse staat Israël het bestaansrecht te ontnemen en zijn bevolking met geweld te onderwerpen. Het conflict in het Midden-Oosten is al bij al geen oorlog tussen Israeli’s en Palestijnen, maar tussen Joden en Arabieren, tussen infidels en moslims.

In die context zijn de “peace talks” pure kolder. Wie zich verdiept in de historie van de onderhandelingen, de gesprekken tussen Yassir Arafat en de Israelische delegaties over de jaren, zal zo eindelijk begrijpen waarom men nooit tot een oplossing is gekomen, ondanks het feit dat de Amerikaanse presidenten Carter, Clinton en Bush hun volle gewicht in de schaal hebben geworpen. Een Joodse staat in het hart van de Arabische wereld, dat is absoluut “no option” voor de moslims. Ook niet voor “vredesduif” Mahmut Abbas. Nooit, never!

Blijven over als opties: ofwel de vernietiging van Israël (Iran heeft hulp aangeboden en ontwikkelt daartoe een kernbom) ofwel de strijd tegen "de bezetter" verder zetten middels intifada’s, commando-raids en rakettenterreur, sla er morgen het nieuws maar op na. Die strijd tegen "de bezetter" is overigens een lucratieve handel die de Zwitsere bankrekeningen van de Palestijnse leiders spekt, terwijl de gewone Arabier een erbarmelijk leven leidt. De centen die hier heen vloeien zijn belastinggelden uit het Westen - van u en mij - en petrodollars die naar het Midden-Oosten stromen door kunstmatig hoge olieprijzen, waarbij het Westen - u en ik - opnieuw het gelag betaalt.

Als u zich in de materie verdiept wordt de gebezigde semantiek ook helemaal duidelijk. Als wij in de vrije wereld (Israël incluis) het woord “peace” (vrede) in de mond nemen, bedoelen wij een toestand waarin er geen oorlog is en mensen van verschillende achtergronden naast en met mekaar kunnen leven, waarbij iedereen zich relatief veilig kan voelen. Vrede betekent overleg plegen, compromissen sluiten. De moslims daarentegen bedoelen met peace dat een regio deel uitmaakt van de Dar ul-Islam, het land of gebied waar de islam de alles dominerende macht is. Vandaar het “islam is a religion of peace-verhaal”: een land kan pas vrede kennen als het is onderworpen aan de islam en diens sharia.

Met betrekking tot Israël betekent dit dat alle huidige en toekomstige onderhandelingen er alleen op zijn gericht om beetje bij beetje op te schuiven richting Dar ul-Islam (het concept van “land voor vrede”, de Eén- of Twee-Statenoplossing), wat erop zou neerkomen dat Israël zichzelf laat wurgen en de facto ophoudt te bestaan. “The Peace Process” betekent voor islamieten feitelijk “oorlog voeren tot de staat van onderwerping aan de islam is bereikt”.

Peace? Puur misleiding (takiyya), zo typisch islam. Condoleeza Rice, die een doorbraak in de onderhandelingen verwacht tegen het eind van dit jaar (december 2008), maakt zich begoochelingen, net als al die links-liberale, sociaal-voelenden, Westerse filantropen. Met hun geloof in een rationele en humane oplossing voor alle partijen in het Midden-Oosten-conflict streven zij zonder het te willen beseffen een 18-karaats utopie na.

Nog een reden dat de Arabieren in Palestina mijn sympathie zijn kwijt geraakt is de vaststelling dat zowel Gaza als de West Bank een bodemloze put vormen. Nooit in de geschiedenis van de mensheid is er zoveel hulp, kapitaal en goodwill naar een volk gestroomd als naar de zogenaamde Palestijnen. Met al die middelen had men intussen van héél Afrika een welvarend continent kunnen maken. Maar wat brengen de Arabieren ervan terecht? De Gaza is letterlijk een beerput en ook de West Bank zit in “deep shit” zodra blijkt dat Fatah niet bij machte is de islamistische verzuchtingen te verzilveren in de aanslepende negociaties met Israël, en Hamas vervolgens ook hiér de macht grijpt.

Zestig jaar geleden waren de Arabieren niet geïnteresseerd in een voorstel van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties omtrent de opdeling van het betwiste land. Na de oorlog van 1948 stelden de Britten een opdeling voor waarbij de Joden slechts 15% van het gebied zouden krijgen, maar ook dit voorstel werd door de Arabieren verworpen. Het ging hen immers niet om territorium maar om het islamitisch dogma dat de Joden (zonen van varkens en apen) geen morzel grond mogen bezitten in Dar ul-Islam en liefst van al maar meteen moeten worden gekeeld. Hét grote voorbeeld, de zelfverklaarde profeet Mohamed, hielp eigenhandig alle mannen van een Joodse stam (Banu Qurayza) onthoofden, het inspireert vandaag de dag nog steeds menige jihadi van Fatah, Hamas en Hezbollah.

De adequate oplossing is een “fait accompli”: de Palestijnse vluchtelingenorganisatie UNRWA opdoeken want ze blijft het vluchtelingenprobleem bestendigen. Die zogenaamde vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen duidelijk maken dat ze nooit ofte nimmer zullen terugkeren naar het gebied dat nu Israël heet. De parels voor de zwijnen (financiële hulp aan de Palestijnse Autoriteit, Hamas en Fatah) integraal investeren in permanente behuizingen voor deze zogenaamde vluchtelingen (zij die dat wensen) in ongebruikte woestijngebieden in Jordanië, die met behulp van Israëlische en Westerse expertise tot oases worden omgebouwd. Israël (en niet Turkije) nadien opnemen in een bijzonder statuut in zowel de Navo als de EU. Case solved.

Tenslotte alle terreurgroepen in het Midden-Oosten onder absoluut wapenembargo plaatsen, waarbij landen in overtreding zware sancties wacht.

Een olie-embargo? Het zou het Westen allicht goed uitkomen, we zouden dan eindelijk eens werk maken van een volledige onafhankelijkheid van olie uit het Midden-Oosten. Het boemerangeffect [van hun olie aan de straatstenen niet meer kwijt te kunnen] zou de Arabieren snel een toontje lager doen zingen.

Er zijn nog tàlloze redenen om Israël te steunen en in bescherming te nemen. Zoals de nuchtere vaststelling dat 90% van alle vooruitgang in deze wereld rechtstreeks of onrechtstreeks te danken is aan Joden. Zoals de wetenschap dat de “Judenhass” van de islamieten meer dan ooit de brandstof vormt van de islamitische "global jihad". Israël is een outpost van de Westerse beschaving, geprangd tussen bloeddorstige aartsvijanden. Israël is een moderne oase in een middeleeuwse cosmos van barbarij, fanatisme, mannetjesputterij, geweld, vrouwenonderdrukking, nihilisme...

En niet te vergeten, die ene religie in een fatale fase van “delirium tremens”. Ze is momenteel wereldwijd de drijfkracht van de “Cultus van de Dood”.

Israël is de kanarie in de koolmijn, de eerste dominosteen. Als Israël onder de voet wordt gelopen, krijgt de global jihad zoveel extra boost dat dit waarschijnlijk het einde van de Westerse beschaving zal inluiden. "Eerst komt zaterdag [Israël] en dan komt zondag [Amerika en ...]", zegt een Arabisch spreekwoord.

Dit scenario mag nooit ofte nimmer realiteit worden, al moeten wij - alle kafir harby ter wereld - naar Israël trekken om het land te helpen verdedigen.

Waar kiezen we voor, de rozenstruik of het omringende berenklauwveld?

Laat aanrukken die zestig rozen, “Israël Shalom Aleichem”, well-being be upon you!!

De Kosovo Killing Fields

De zwaar verminkte lichamen van een Servische familie, de sadistische signatuur van het UCK. Deze Albanese terreurorganisatie, die zich sedert vele jaren schuldig maakt aan het vermoorden van burgers, puur uit jihadisme of ... om hun organen, heeft zich tegenwoordig genesteld in de beleidsorganen van het dwergstaatje Kosovo.



Sinds de Albanese meerderheid in de Servische provincie Kosovo-Metohija op 17 februari jl. eenzijdig de onafhankelijkheid ten overstaan van Servië uitriep, zijn tot op heden amper 38 van de 192 leden van de Verenigde Naties tot erkenning overgegaan van het opstandige staatje. Na ruim twee maanden lobbyen en propaganda spuien is dat een ontgoochelend resultaat, wetende dat de VS al hun gewicht in de schaal hebben geworpen om deze sodomisering van het internationaal recht door ons aller reet te rammen.



De terughoudendheid van de onwillige landen is er om diverse redenen. De islamitische regionen enerzijds zijn achterdochtig omdat de VS achter de Albanese afscheuring zitten en zien het zoveelste "joods complot". Samen met tal van andere landen zijn ze ook nog eens beducht voor het boemerangeffect van dit separatistisch precedent. De territoriale disputen wereldwijd zijn inderdaad niet te overzien.



Gelukkig zijn er ook landen die een erkenning van Kosovo op de lange baan schuiven omdat ze weet hebben van de maffiose praktijken van de Albanese clans aldaar. Zij hebben geen hoge pet op van de nieuwe "Royalty van Kosova", met name premier Hashim Thaqi en (ex-premier) Ramush Haradinaj. Laatstgenoemde werd op 3 april van dit jaar in Den Haag vrijgesproken van oorlogsmisdaden, niet omdat hij niet schuldig zou zijn aan het organiseren van de verkrachting en moord op duizenden Serviërs en Roma, maar omdat in de aanloop naar het proces alle negen getuigen werden vermoord zodat de aanklacht niet langer kon worden hard gemaakt. Democratie à la Kosova, we hebben er het laatste niet van gezien.



De leiders van het UCK (KLA), die hun uniformen hebben geruild voor maatpakken van Armani en Versace, hebben de eerste maffia-staat in onze geschiedenis in het leven geroepen en organiseren hun trafieken in drugs, organen, vrouwen en wapens onder de neus van de NATO, de VN, de NGO’s en andere Westerse waarnemers. Hun tentakels reiken tot in alle uithoeken van het Westen en op hun payroll staat menige Westerse beleidsvoerder...



Kosovo is nu een brug tussen het "Wilde Oosten", waar de opiumproductie piekt en wapens en vrouwen zo voor het rapen liggen, en ... Eurabia. Kosovo heeft de potentie uit te groeien tot de grootste overheidsgestuurde criminele organisatie die de wereld ooit heeft gezien. En die wereld laat begaan. Maar benevens de criminele component is er in Kosovo ook een “islam op het oorlogspad”, iets wat volledig onderbelicht blijft in Westerse media...

De Kosovaren komen openlijk uit voor hun goede relaties en nauwe banden met Saudische geldschieters, met extremisten van de Muslim Brotherhood en jihadi-warriors van Al Qaeda. De neerslag van dit salafistisch verbond zijn de 400 nieuwe moskeeën die het laatste decennium zijn gebouwd in Kosovo, terwijl tussendoor nog een honderdtal kerken en kloosters werd geplunderd en afgebrand, notabene onder toeziend oog van UNMIK en KFOR, de "vredesmacht" van de Verenigde Naties.



Voor een figuur als Osama Bin Laden is er tegenwoordig geen betere plek dan Kosovo om zijn grote verdwijntruc te doen. Feit is dat het islamo-fascisme dank zij het UCK en de Westerse inmenging op de Balkan nu een stevige poot aan de grond heeft in Zuidoost-Europa. Het zal ons op een dag nog zuur opbreken.



De grootste leugen is dat de internationale gemeenschap claimde te moeten tussenkomen in Kosovo om een genocide te stoppen, terwijl ze precies door die inmenging een genocide heeft vergemakkelijkt en aangemoedigd, weliswaar niet op de Albanese maar op de Servische gemeenschap. Er is op grote schaal onthoofd, gemutileerd, gefolterd, verkracht, geroofd en platgebrand onder de ogen van militairen en civiel personeel van de VS, EU, VN, Nato en Osce, respectabele naties en organisaties met bloed aan de winkel.



Door partij te kiezen maakte het Westen zichzelf wijs dat het de goodwill van de islamitische wereld zou verwerven als het meehielp een kleine orthodox-christelijke gemeenschap op te offeren ten voordele van de islamitische Albanezen. Vandaag lachen de islamo-fascisten in het vuistje, ervan uitgaand dat de ethnische zuivering en genocide op de Serviërs weer een stap voorwaarts is richting volledige islamisering van het Europees continent.



Is men dan echt zo naïef in het Westen? Met welk motief zijn de Amerikanen betrokken in die Balkan-disputen? Het antwoord is kort en voorspelbaar: macht. Enerzijds wilden de VS al langer een basis op de Balkan om Rusland voor altijd de pas af te snijden. Camp Bond­­steel is intussen de grootste legerbasis ooit op vreemd territorium, duidelijk geconstrueerd om er vele jaren te blijven. Anderzijds gebruiken de VS de islam als wapen, niet alleen om de Russen te bestrijden (herinner u Afghanistan, Chechnya), maar ook om Europa te verdelen en uit balans te brengen. Zie de VS-steun aan islamisten in Bosnia, Turkije, Kosovo, Albanië, de Presevo-vallei in Servië, Macedonië, Montenegro, Cyprus, Griekenland... Aan de top van een nieuwsoortig Romeins Imperium is er maar plaats voor één caesar.



Maar vanzelfsprekend werken ze ook een onvoltooide nazi-agenda af die een "Groot-Albanië” voorzag in de aars van Europa. Ter illustratie verwijs ik naar de nieuwe vlag van Kosovo. De zes witte sterren op blauwe achtergrond - slijmerig en misleidend - staan eigenlijk voor Albanië, Kosovo, Zuidoost-Montenegro, de Presevo-vallei (Zuid-Servië), West-Macedonia (FYR Macedonia) en Chameria (de Griekse regio Epirus). Kortom, Groot-Albanië. Een alternatief ontwerp toonde een vlag met verticaal zwart-wit-rood, de nazi-kleuren. Wie zich in de Balkan-geschiedenis verdiept, leest deze ontwikkeling als een flut­story uit Flair. Slachtoffer aan het eind van de rit is niet Kosovo of Servië, maar het hele Europese continent dat nu op grootschalige wijze wordt geinfiltreerd door vijandige horden uit het Midden-Oosten.



Op het pad naar de afscheiding van Kosovo was de systematisch verdraaide berichtgeving een belangrijk wapen: de misdaden van Albanezen werden graag aan Serviërs toegeschreven en buitenproportioneel uitvergroot in Westere media, met CNN en BBC World welwillend als gangmakers. Hoe groter de leugen, hoe groter de kans dat ze wordt geloofd. Een wijsheid van wijlen Joseph Goebbels, de propaganda-goeroe van de nazi's.



De Serviërs lieten zich bespelen als een Stradivari: het UCK pleegt moorddadige raids op afgelegen boerendorpjes, Servische politiecommando’s slaan hard terug en leveren zo de munitie om weer zelf afgeschoten te worden in de wereldpers. De Serbofobie nam bij momenten groteske proporties aan omdat de VS zijn mensen en bevriende media opdroeg geen enkel positief woord over de Serviërs te laten passeren: die moesten overal en altijd worden verketterd, de Skiptaere (Albanezen) waren immers the good guys. Het UCK kreeg zowat carte blanche, a license to kill. Misdaden jegens eigen volksgenoten door het UCK werden eerder regel dan uitzondering, want een “softer target”. Zolang de schuld maar in de schoenen van de Serviërs kon worden geschoven.



Die andere historische waarheid, die nu beetje bij beetje komt bovendrijven, vertelt ons dat de VN, de VS en de EU passief en actief hebben meegewerkt aan de etnische zuivering van vele tienduizenden niet-islamieten in Kosovo. Het feit dat talloze moorden op Serviërs, Gorani, katholieke Albanezen en Roma in de Albanese gruwelkampen van onder andere Glodeni, Decani en Dakovica zo lang verborgen zijn gebleven, wijst ondubbelzinnig op bescherming van hogerhand, alsook op grootschalige corruptie.



De Fin Marti Ahtisaari, voormalige speciale afgezant voor Kosovo die het pad heeft geëffend voor de afscheuring van de Servische provincie, ontving 2 miljoen Euro voor bewezen diensten, overgemaakt via een Zwitserse bankrekening van... de Albanese maffia. Deze omkoping is goed gedocumenteerd en bewezen. In het Westen wordt het doodgezwegen, niets in de pers, geen vragen in geen parlement, ook de VN reageren niet op de aantijging.



Wat gedacht van het feit dat Bernard Kouchner, lid van Artsen zonder Grenzen, voormalig UNMIK-patron in Kosovo en huidig minister van Buitenlandse Betrekkingen van Frankrijk, volgens getuigenissen kennis had en bijgevolg onrechtstreeks betrokken was in een schokkende zaak van organenhandel. Deze affaire haalde enkele weken geleden de Westerse pers naar aanleiding van de verschijning van het boek “De Jacht” van Carla Del Ponte, oud-procureur van het Joegoslavië-tribunaal en tegenwoordig ambassadeur van Zwitserland in Argentinië. Del Ponte geraakte niet langer met haar geweten in het reine...



Frankrijk was samen met Zwitserland notabene één der eerste staten die de eenzijdige uitroeping van onafhankelijkheid door de Albanese separatisten in Pristina erkende en zijn nieuwe minister van buitenlandse zaken Bernard Kouchner was maandenlang één der meest fervente lobbyisten voor de KLA (UCK), terwijl hij al jaren wist van de moordpartijen en de organenhandel door dit zelfde UCK.



In de loop van 2001, zo schrijft Del Ponte in haar memoires, kwamen de ambtenaren van UNMIK (de VN-administratie in Kosovo) te weten dat in de zomer van 1999 driehonderd jonge Serviërs met vrachtwagens over de grens naar Noord-Albanië werden gevoerd. In de omgeving van de Albanese stad Burrell, in de dorpjes Kukes, Tripoje, Elbasan, Fljora en Drac waren kampen voorzien waar de weggevoerden werden vastgehouden, door dokters onderzocht en gekeurd, om vervolgens in een geïmproviseerde operatieruimte in een afgelegen huis bezuiden Burrell ontdaan te worden van hun organen. Harten, nieren en levers werden op bestelling via de luchthaven van Rinas in de buurt van de Albanese hoofdstad Tirana naar het Westen gevlogen en voor grof geld verhandeld in klinieken aldaar.



Volgens Servische bronnen ging het hier om menselijke organen ter waarde van 4 miljoen EUR. Niet alleen Serviërs ondergingen dit barbaarse lot, ook tal van prostituees die de heren guerillas van het UCK lieten overkomen uit de hele Balkan, stond dit lot te wachten als ze niet langer interessant meer waren voor henzelf en hun “vrienden”, de boys van UNMIK en KFOR.



Kennelijk speelde deze wreedheid zich niet alleen af in Albanië, onder het bevel van de vorige en huidige Albanese ministerpresidenten Sali Berisa en Fatos Nano, maar werden de meest geschikte slachtoffers ook naar legerbasissen in Italië en Duitsland overgebracht. Hallo?...

Getuigen verklaren dat ze niet wisten wat er nadien gebeurde, maar omdat later nooit nog iets van de weggevoerden is vernomen, laat zich raden dat de Albanese organenhandel vertakkingen had binnen de Navo en KFOR...


Met medeweten en dus medeplichtigheid ook van Bernard Kouchner, huidige minister van Buitenlandse Betrekkingen van Frankrijk die als voormalig VN-bestuurder van Kosovo onder directe invloed stond van Hashim Thaqi, Halim Omer Osmani en de voormalige premiers Agim Ceku en Ramush Haradinaj, de koningen van de “Kosovo Killing Fields”. Het zijn zware aantijgingen, omtrent bijzonder zware feiten, die om een urgent en onafhankelijk gerechtelijk onderzoek vragen.



Human Rights Watch uit New York is van oordeel dat Carla Del Ponte’s beschuldigingen genoeg onderbouwd zijn om zulk ernstig onderzoek te gelasten. Maar onderzoek naar deze misselijk makende onmenselijke wreedheden is in Albanië en Kosovo al eerder tegengewerkt door zowel de plaatselijke autoriteiten als door UNMIK (lees Bernard Kouchner), getuigt Carla Del Ponte, want het Westen wilde per se focussen op misdaden gepleegd door Serviërs. In Kosovo en Albanië, onder de hete adem van de maffia, valt er niet meteen iets te onderzoeken. Kosovo-justitieminister Nekibe Kelmendi wuift alle aantijgingen weg als zijnde “fabrikaties door Serviërs”. Welke reactie kunnen we anders verwachten van een bedenkelijk figuur, zelf betrokken bij criminaliteit die inzake barbarij niet onderdoet voor de excessen van kamparts Joseph Mengele in het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau?



De echte reden dat deze verschrikkingen nooit diepgaand zijn onderzocht, want meteen in de doofpot gestopt, is deze: indien deze barbarij eerder aan het licht zou zijn gekomen, konden de Albanezen hun onafhankelijkheid op de buik schrijven.



We kunnen hier tevens uit afleiden dat de islamitische militanten uit Albanië en Kosovo van groter belang zijn voor de VS en de EU dan de christelijke Serviërs. Het lijkt anderzijds ook onwaarschijnlijk dat Bush, Cheney, Rice, Solana en hun gevolg geen weet hadden van het bloedige verleden van de huidige premier Thaqi en zijn voorganger Haradinaj.



In naam van alle slachtoffers - er zijn alleen in Kosovo tweeduizend Serviërs spoorloos verdwenen - en in naam van gerechtigheid en menselijk fatsoen dient er hoogdringend een onderzoek te komen naar de Westerse afnemers van die menselijke organen uit Albanië. Dat de maffiosi vrijuit zullen gaan, hoeft immers niet te betekenen dat ook hun medeplichtigen alhier de dans mogen ontspringen.



Een vereniging opgericht door de families van ontvoerde Serviërs heeft alvast een klacht ingediend tegen voormalig VN-aanklager Del Ponte. Voorzitter Simo Spasic: «In 2004 vertelde Carla Del Ponte ons in Den Haag dat zij betrouwbare informatie had dat alle gekidnapte Serviërs in Kosovo waren vermoord. Zij verzweeg echter dat die informatie ook inhield dat bij vele slachtoffers vóór hun dood de organen waren verwijderd met het oog op ordinaire handel.



Del Ponte heeft de waarheid achtergehouden over zware criminele feiten en is dus onrechtstreeks medeplichtig aan deze misdaden. Zij zal tevens moeten uitleggen waarom er geen UCK-kopstukken werden aangeklaagd en berechtigd en waarom zij indertijd niets ondernam hoewel ze uit tal van bronnen goede informatie had ontvangen. Journalisten van Deutsche Welle, Sky News, de BBC enzovoort hadden haar duidelijk te kennen gegeven dat het UCK geregeld transporten organiseerde van in Kosovo ontvoerde Serviërs richting doodskampen in Albanië. Maar haar administratie besloot de zaak te laten rusten omdat een onderzoek in Albanië niet opportuun leek».



De “Kosovo Killing Fields” hebben hun geheimen nog lang niet prijs gegeven. De lijken zullen blijven opduiken tot de geschiedenis haar rechten heeft heroverd en de waarheid de leugen verdringt. Het Westen, dat indertijd de Duitsers confronteerde met het gezegde “Wir haben es nicht gewusst”, heeft zich nu zelf schuldig gemaakt aan etnische zuivering en genocide en tracht met alle propaganda-middelen die het ter beschikking heeft de schuld in de schoenen van de slachtoffers te schuiven. De waarheid laat zich niet muilkorven, zij die schuldig zijn zullen dat ergens in de toekomst duidelijk geweten hebben.



En waar blijft in dit ontluisterend verhaal onze eigenste “Onkreukbare Karel”? In Congo zien we minister De Gucht geducht oprijzen als er wat té hebberig in de vetpotten van het land wordt gegraaid, waar zouden die negertjes het toch hebben geleerd? Maar in de zaken die er écht toe doen, geeft hij niet thuis. In Kosovo staat nochtans de geloofwaardigheid en dus het voortbestaan van de vrije samenleving naar liberaal-democratisch model op het spel...

WORDT VERVOLGD!